Er woont iemand anders in mijn hoofd

“Enkele jaren geleden was ik op bezoek bij mijn lieve tante Bertha, met wie ik altijd al een bijzondere band had. Ik was me er heel goed van bewust dat ze aan Alzheimer leed en achteruit ging.”

“Ik zei mijn naam hardop, om haar geheugen op gang te helpen. ‘Ik ben Luk,’ zei ik, ‘de zoon van Marie, je zus die in Weelde-Statie woont.’ Die zin moest ik een paar keer herhalen voordat hij doordrong en ik zag apathie haar blik. Maar opeens, zonder twijfelen, zei ze: ‘Dat kunt gij wel zeggen.'”

“Dit betekende het einde van mijn zo verbale relatie met deze bijzondere tante. Ik troostte me met de gedachte dat er iemand anders in haar hoofd woonde. Daarom wil ik dit beeld aan haar opdragen en aan alle andere mensen die aan dementie lijden.”